?????????

ciągła myśl o stracie wagi nie pozwala ci na odnalezienie szczęścia, bo tym szczęsciem jest właśie owa wymarzona waga...(tak mysle- ale mogę się mylić)...nie jestem chora na bulimię ani anoreksje...wiesz możesz pomyśleć- "co ty możesz wiedzieć dziewczynko "..i nie mam ci za to za złe...bo w sumie co mogę wiedzieć co czujesz...ale mysle ze pomysl mojej poprzedniczki "ta co chce pomagać" jest dobry...ale nie wiem czy ty tak uwaszasz...aby poskutkował musisz sama tego chcieć bo nikt do tego nie ma prawa cię zmusić...trzymaj się moco...spróbuj się uśmiechnąć...to może być początek...ciesz się z najgłupszych rzeczy...ważne są nawet ajmniejsze chwile radości...sciskam moco....:)

myślałaś o psychologu??!! nie wiem..moze źle to odbierzesz...ale martwie sie o takie dziewczyny.jedną znam z teatru..to znaczy tylko z widzienia...chcialabym ją pozanc i jej pomoic....moze tobie tez bym mogla...zapraszam do mnie.......:*i 3maj się:*